Με αφορμή τον γάμο αγαπητού συγγενικού μου προσώπου βρέθηκα και πάλι στην …πατρίδα. Η Χαλκίδα φημίζεται ή μάλλον ταυτίζεται με τις θαλασσινές γεύσεις, την νυχτερινή ζωή και τις ατελείωτες ξεχωριστές παραλίες-κάθε μια με τον δικό της χαρακτήρα. Τί να πρωτοθυμηθείς και τί να πρωτοδοκιμάσεις…
Πετροσωλήνες ή γύρο κοτόπουλο;
Παραλία ή παραλιακή ρομαντική βόλτα;
Καφέ στο Μόσταρ ή στο ομόσταυλο Πάνθεον;
After στο Gaz ή στο Πωλίνα-Ετσεβίτ;
Από την παλιά ή την καινούργια γέφυρα;
Από Ριτσώνα ή από Βόρεια Εύβοια-Αγιόκαμπο;
Στο στογγυλό ή στο Κρηπίδωμα;
Με τραίνο ή με το ΚΤΕΛ;
Παγωτό; Υπάρχει άραγε κάτι ανάλογο σαν το παρφέ του “τρελλού”;
Ο κατάλογος είναι πολύ μακρύς… Ατελείωτος… Είχα κανα χρόνο να την επισκεφτώ και πάλι μαγεύτηκα από την ομορφιά της και τον “πλούτο” της…